تبریز وبسایت

فیلم پلاستیکی نوعی بسته‌بندی هست که از یک لایه نازک پلیمری شفاف و انعطاف پذیر تولید می گردد و به ظروف غذا و محصولات می چسبد تا یک آب بندی محکم به وجود بیاورد. پلاستیک با ایجاد حفاظت در برابر هوا و با جلوگیری از جذب رطوبت، سلامت محصولات را تضمین می کند و عمر مفید آن‌ها را بیشتر می کند. در ادامه این مقاله از پولاد پلیمر، فیلم پلاستیک را بررسی می نماییم.

پلاستیک ها پلیمرهای مصنوعی است، یعنی از مولکول های غول پیکر تشکیل یافته اند که از ترکیب هزاران مولکول کوچک از همان نوع در یک زنجیره طولانی ساخته می شوند. این مولکول های کوچک به عنوان مونومر شناخته می شوند و به فرآیند ترکیب آنها پلیمریزاسیون می گویند. پلیمرهای طبیعی شامل مواد آشنا مانند ابریشم، لاستیک و پنبه هست.

اولین پلاستیک توسط شیمیدان انگلیسی الکساندر پارکز در سال 1862 ساخته شده که ماده ای به نام پارکزین را از پنبه، اسید نیتریک، اسید سولفوریک، روغن کرچک و کافور تولید نمود. دو سال بعد در ایالات متحده جان وسلی هایت این محصول را بهبود بخشید و نام آن را سلولوئید گذاشت. سلولوئید موفقیت فوق العاده ای بوده و برای تولید محصولات مختلف مورد استفاده قرار گرفت، اما بسیار قابل اشتعال می باشد.

باکلیت اولین پلیمر کاملا مصنوعی (برخلاف سلولوئید که مشتق شده از پلیمر طبیعی سلولز بود) بود که توسط شیمیدان بلژیکی لئو باکلند در سال 1908 از فنل و فرمالدئید ساخته شد. بسیاری از پلیمرهای دیگر مانند لاستیک و الیاف مصنوعی (مثل نایلون) در طول قرن بیستم توسعه یافتند.

اولین پلاستیکی که برای بسته‌بندی استفاده شد سلفون بود، مشتق دیگری از سلولز که توسط شیمیدان سوئیسی ژاک براندنبرگر در سال 1911 اختراع شد. یکی از مزیت این پلاستیک شفاف بودن آن است و در اوایل سال 1924 برای بسته‌بندی استفاده شد. سلفون  تا سال 1963، زمانی که پلی اتیـلن از آن سبقت گرفت، رایج‌ترین شکل فیلم پلاستیکی بود.

فیلم پلاستیک

تاریخچه تولید مواد اولیه فیلم بسته بندی

پلی اتیلن به طور تصادفی توسط محققان شرکت بریتانیایی Imperial Chemicals Industries در سال 1933 کشف شد، زمانی که آنها بنزن و اتیلن را در دما و فشار بالا باهم مخلوط کردند. پلی‌اتیـلن برای اولین بار به طور عمده برای مواد عایق الکتریکی مورد استفاده قرار گرفت. پلی اتیلن در سال 1945 توسط شرکت Visking در ایالات متحده به فیلم تبدیل گردید و از آن زمان به بعد محبوبیت آن افزایش یافت.

پلی وینیل کلراید (PVC) قبل از جنگ جهانی دوم تولید و در ابتدا به عنوان یک جایگزین ضعیف برای لاستیک مورد استفاده قرار گرفت، اما هیچ فیلم پلاستیکی از این ماده تا دهه 1950 ساخته نشد. PVC امروزه در بسیاری از محصولات مختلف مانند لوله ها، کفپوش ها، کابل های برق، کفش و لباس و همچنین پوشش های پلاستیکی استفاده می گردد.

فیلم پلی وینیلیدین کلراید (PVDC) توسط شرکت شیمیایی داو در طول جنگ جهانی دوم برای استفاده نظامی تولید شد. درجه بالایی از محافظت در برابر رطوبت و مقاومت در برابر روغن‌ها، گریس‌ها و مواد شیمیایی خورنده را ارائه می دهد؛ بنابراین برای بسته‌بندی تجهیزات حساس مانند دستگاه‌های نوری و اجزای موتور هواپیما کارایی دارد.

فیلم پلاستیک

مواد اولیه فیلم بسته بندی

بیشتر فیلم های پلاستیکی خانگی از پلی اتیلن، پی وی سی یا پی وی دی سی تولید می گردند. این پلیمرها همگی از هیدروکربن های ساده مانند متان یا اتیلن که از گاز طبیعی یا نفت ساخته می شوند، به دست می آیند. پلی اتیلن مستقیما از اتیلن تولید می شود. PVC از وینیل کلرید، مشتق شده از اتیلن، یا از استیلن، مشتق شده از متان ساخته شده است. PVDC از وینیل کلرید و وینیلیدین کلرید، مشتقاتی از 1،1،2-تری کلرواتان، که به نوبه خود از اتیلن یا استیلن مشتق می شود، به دست می آید. برخی از فیلم‌های پلاستیکی، از جمله سلفون، از سلولز به دست می آیند که از خمیر چوب یا از الیاف ریز تولید می گردد، الیاف ریز که پس از برداشتن الیاف پنبه ای بلندتر توسط پنبه کن، به دانه های پنبه می چسبند.

بررسی روش تولید فیلم پلاستیکی بسته‌بندی

• مرحله اول: فرآوری مواد اولیه
• مرحله دوم: بسپارش یا پلیمریزاسیون
• مرحله سوم: تولید فیلم بسته‌بندی پلاستیکی
• مرحله پایانی: کنترل کیفیت